Í mjólkurframleiðslu hefur, líkt og á mörgum öðrum sviðum, orðið bylting síðustu áratugina. Nútímabóndinn er ekki bara kúabóndi, hann er líka gagnabóndi. Góð mjólkurnyt er minnst tilviljun eða heppni. Nytin byggir frekar á natni bóndans við að sinna sínu, rýna í gögn, stilla breytur. Hiti, lýsing, fóður, efnainnihald, tími og tíðni gjafa og mjalta er nú eitthvað sem (gagna)bóndinn horfir til í viðleitni sinni við að fjölga góðu dögunum í fjósinu, auka nytina. Bóndinn þarf að horfa á heildarmyndina, tryggja að kúnum líði vel, þær fái sitt, til að þær skili sínu.

En hvað með okkur, nútímamanninn? Með snjallúri og síma má nú mæla og skrá magn og gæði svefns, hreyfingu, næringu, púls og pásur. Mæla tímann sem við eyðum í fókus, fréttir, fundi, fjölskyldustundir, endurmenntun, íhugun o.s.frv. Við getum síðan greint hverju þetta skilar, hvernig dagarnir verða þegar upp er staðið, gefið einkunn, skoðað árangurinn. Með því að skoða eigin gögn yfir lengri tíma sjáum við jafnvel mynstur.

Hvort heldur við missum allt í skrúfuna, eða allt er upp á tíu, þá getum við rýnt í orsökina í gögnunum? Er það í raun svefninn, hreyfingin, morgunrútínan, hugarfarið eða samskiptin sem eru okkar uppskrift að góðum degi? Hverju þurfum við að breyta? Góðir dagar eru sjaldnast tilviljun eða heppni, ekki frekar en nytin í fjósi góða gagnabóndans.