Einn daginn í vor langaði mig ekki lengur að skrifa. Gat ekki gefið mér tímann. Efaðist um gæði og tilgang, eins og stundum áður. Heyrði spurningu í vikunni sem ýtti við mér. „Varstu djarfur í dag? Valdirðu hugrekki framyfir þægindi?“ Gat ekki svarað af sannfæringu. Tók mér tak. Skrifaði og birti. Engin hetjudáð, en nóg til að svara með jái í kvöld.
…voru þau öll sammála en sögðu líka að stundum væri betra að byrja í miðjunni. Með því að vísu má segja að lesendur missi af pönsinu en hver segir að algildar reglur í lífi og pistlaskrifum séu til annars en að brjóta þær? Ef miðjan kveikir neistann? Eða eins og góð kona sagði, aldrei aldrei gleyma hvernig…
Ég hef hóflega trú á því að fara í átak til að bæta sig. Mikla trú á því að finna það minnsta sem við treystum okkur til að gera átakslaust út lífið. Einn dag í einu, til eilífðarnóns. Þannig er létt að bæta við og bæta sig. Tvær mínútur af lestri / jóga / hugleiðslu / hrósi / þakklæti / brosi / ? … sem þú byggir á, bætir við, bætir þig og þinn verður mátturinn og dýrðin, að eilífu!
Skráðu þig á póstlistann til að fá gagnlega litla mola jafnt sem lengri pistla í pósthólfið.
© 2022 Freyr Ólafsson
