Í gær hitti ég góða systur. Systur sem ég vissi ekki að ég ætti. Systur í íslenskum tækniheimi. Sama uppeldið, sömu „foreldrar”. Á klukkutíma kenndi hún mér svo mikið. Við kvöddumst með knúsi, hétum skjótum endurfundum.
Í liðinni viku hitti ég bróður, sem ég vissi ekki að ég ætti. Bróður í íslenskum tækniheimi, sama uppeldið, sömu „foreldrar”. Á rúmum hálftíma kenndi hann mér heil ósköp. Við kvöddumst með samanbitnar tennur, óskuðum hvor öðrum góðs og þess að hittast helst aldrei aftur.
Maður er víst ekki allra.
Enska orðið ‘decide’ á sínar rætur í latínu, samsett orðunum caedere = klippa og de = af.
Holl áminning þess að órjúfanlegur þáttur þess að velja er að hafna! Við náum víst aldrei að ferðast eftir öllum greinum lífstrésins. Við verðum bara að klippa og arka áfram.
Njóta einhver betur matar en þau sem koma soltin að borði?
Læra einhver betur en þau sem kenna?
Hvílast einhver betur en þau sem hafa tekið á af öllu afli?
Gleðjast einhver meira en þau sem sorgina þekkja?
Skráðu þig á póstlistann til að fá gagnlega litla mola jafnt sem lengri pistla í pósthólfið.
© 2022 Freyr Ólafsson
